της Υποψ. Δημάρχου Καρδίτσας ΦΡΟΣΩΣ ΠΑΥΛΟΥ
Από την εποχή του μεσοπολέμου ακόμα, η Καρδίτσα διαμορφώνοντας την αστική της ταυτότητα, είχε την μοναδική τύχη να συνδεθεί με την προοδευτική καλλιτεχνική πρωτοπορία, μέσα από το έργο σπουδαίων καλλιτεχνών. Προοδευτικών καλλιτεχνών με άποψη και συμμετοχή στα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα της πόλης. Ιδιαίτερα η μουσική και τα εικαστικά άνθισαν, χάρη στο πάθος και την έμπνευση της «γενιάς Γιολδάση» και των συνεχιστών της. Πρόκειται για Καρδιτσιώτες καλλιτέχνες με αναφορά και επιρροή στην κοινωνία που προσέφεραν πρωτότυπη και πρωτοποριακή καλλιτεχνική δημιουργία, «ζωντανή τέχνη» δηλαδή, από αυτή που πάει τον πολιτισμό ένα βήμα μπροστά.
Δυστυχώς η συνέχιση αυτής της δημιουργικής και πρωτοποριακής παράδοσης δεν αντιμετωπίστηκε ως προτεραιότητα για την πόλη μας. Κανένας θεσμός προσανατολισμένος στο παρόν και το μέλλον της καλλιτεχνικής δημιουργίας δεν στηρίχθηκε με όραμα και συνέπεια από τον Δήμο Καρδίτσας. Η Πινακοθήκη της πόλης κατάντησε ένα κέλυφος κενό από καλλιτεχνική ζωή. Το Δημοτικό Ωδείο που τόσα προσέφερε στην πόλη, έχει περιέλθει σε «ακαδημαϊκή ασφυξία». Ούτε σκέψη για ένα πρόγραμμα μελέτης του ρεμπέτικου για παράδειγμα. ‘Η ένα πρόγραμμα ελεύθερης διάδρασης ανάμεσα στην παράδοση και την χιπ-χοπ μουσική. Κάθε τι νέο και ελεύθερο, προκαλεί υποψίες και πανικό.
Η κ. Φρόσω Παύλου με τον δάσκαλο, επιμελητή και εικαστικό καλλιτέχνη Παντελή Σαμπαλιώτη
Προμετωπίδα και έμβλημα της σημερινής πολιτιστικής ζωής της Καρδίτσας εξακολουθούν να είναι τα «Καραϊσκάκεια». Ένα όμορφο και πολύχρωμο λαϊκό πανηγύρι και γιορτή της λαϊκής παράδοσης. Πού είναι όμως η σύγχρονη δημιουργία στην εκδήλωση αυτή; Γιατί ποτέ δεν ενσωμάτωσε και μια σύγχρονη ομάδα χορού, από αυτές τις πολύ αξιόλογες που διαθέτει η χώρα, ώστε να ανοίξει και ένα παράθυρο στο μέλλον;
Ο πολιτισμός δεν προχωράει αν βαδίζουμε στην «πεπατημένη». Θέλει θάρρος, θέλει ρίσκο, θέλει τόλμη, θέλει νέους ανθρώπους στο προσκήνιο. Νέους στον σχεδιασμό και την υλοποίηση των προγραμμάτων πολιτισμού.
Κι ακόμα θέλει να μην φοβόμαστε αυτό που δεν ξέρουμε και να εμπιστευτούμε αυτούς που ξέρουν την σύγχρονη δημιουργία, ανθρώπους που διαπρέπουν στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως: Τον δάσκαλο, επιμελητή και εικαστικό καλλιτέχνη Παντελή Σαμπαλιώτη που εργάζεται στο Βερολίνο, τον διεθνή και αναγνωρισμένο Μίλτο Μανέτα που έργα του έχουν οι σπουδαιότεροι συλλέκτες σύγχρονης τέχνης, τον πρωτοποριακό Μιχαλούδη που έκθεσή του φιλοξένησε το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης και τον πρόσφατα βραβευμένο συγγραφέα Παναγιώτη Νάννο.
Ποιος Δήμαρχος θα φωνάξει τέτοιους ανθρώπους ως συμβούλους του στους αντίστοιχους τομείς; Ποιος θα τους τιμήσει αυτούς και άλλους σαν αυτούς, ζητώντας τη γνώμη και την βοήθειά τους;
Για μας είναι μια πρόταση, ένα αίτημα δεσμευόμαστε να φέρουμε δυναμικά στο νέο Δημοτικό Συμβούλιο.
Καλά είναι τα τζάμπα λαϊκά θεάματα (με τα λεφτά του λαού) και τα πανηγύρια για λαϊκή κατανάλωση. Το είχαν πει και οι αρχαίοι Ρωμαίοι άλλωστε: «Άρτον και θεάματα». Ποιος όμως θα δώσει στα παιδιά μας πνευματική τροφή και την αίσθηση ότι ζούνε σ’ ένα πολιτισμένο τόπο;
Η αναπτυξιακή δυναμική μιας πόλης μετριέται από τον πολιτισμό που είναι σε θέση να παράγει, από τον ΣΥΓΧΡΟΝΟ πολιτισμό, την παραγωγή των νέων καλλιτεχνών. Και αυτό είναι το αίτημα που θα προβάλουμε δυναμικά στο νέο Δημοτικό Συμβούλιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου