«Δεν είμ’ γω σπορά της τύχης, ο πλαστουργός της νέας ζωής
Εγώ ’μαι τέκνο της Ανάγκης, κι ώριμο τέκνο της οργής».
(Κ. Βάρναλης).
Ωραίααα!!!! Έγιναν τα δυο πρώτα ντιμπέιτ, τα είπαν όμορφα οι υποψήφιοι δήμαρχοι, δεν έριξαν τα μπινελίκια που θα ήθελαν, άστραψαν διαβολικά τα μάτια τους, των μεν από το φόβο μην χάσουν την εξουσία, των δε από λύσσα γιατί «πάνε στην πηγή και νερό δεν ήπιαν και κινδυνεύουν και πάλι να μην πιουν» (θα έχει πλάκα να ξαναχάσει ο υποψήφιος που έχασε το 2006 από εκείνον που θεωρούσε και θεωρεί ανίκανο και… άντε να μην πω τι άλλο λέει γι’ αυτόν…).
Απέναντι σε όλους αυτούς, και σε θέση αξιοπρέπειας, η κ. Φρόσω Παύλου, νέα, γυναίκα και μαχητική φωνή των νέων ανθρώπων, να προσπαθεί να διατυπώσει αυτοδιοικητική σκέψη, προγραμματικό λόγο, συγκεκριμένες προτάσεις και ρεαλιστικές λύσεις για την αλλαγή του τρόπου ζωής των συνδημοτών μας, με αποτέλεσμα να νομίζει κανείς ότι βρίσκεται «εκτός κλίματος και εποχής» των δεινοσαύρων.
Δεινόσαυροι παντός είδους....
Και όμως, ξεκάθαρα προβάλει σαν η μοναδική «αυτοδιοικητική φωνή», που κοιτάζει το μέλλον, μαζί με χιλιάδες μάτια των νέων, των γυναικών, των δημοκρατικών και προοδευτικών ανθρώπων, που βαρέθηκαν να βλέπουν τα ίδια πρόσωπα επί δεκαετίες στο δημοτικό (και όχι μόνο) προσκήνιο, έτοιμη να αντιμετωπίσει τους μαθουσάλες της πολιτικής ζωής, οι οποίοι -άδειοι από όνειρα, στερημένοι από ελπίδα- επιδιώκουν ένα και μοναδικό πράγμα: να διαχειριστούν το δήμο και τις υποθέσεις των δημοτών έτσι όπως έκαναν μέχρι σήμερα, δηλαδή με τρόπο εχθρικό προς τα συμφέροντα των δημοτών, αντίθετα με τις πραγματικές ανάγκες τους και σφόδρα αντίθετα με το «δημόσιο συμφέρον».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου